شعر و زبان: نگاهی به دنیای ادبیات فارسی
شعر و زبان: نگاهی به دنیای ادبیات فارسی
Blog Article
شاعرانِ ایرانی از قدیم سالیان زیادی ، با زبانی باهرة و رمانتیک، تصویرنمای| جنگ و دل|عشق را گفتند . داخل این جهان ادبی، {ما|نیازمند به دلیل|
- آثارسرایش .
- {بابا] {توجه|نگاه)| به ).
.
با حافظ تا معاصر: سیر تحول شعر فارسی
شعر فارسی، از دوران پیشین تا به امروز، شاهد تحولات و دگرگونی هایی مهم بوده است. شروع حافظ شیرازی با شگرد اشعارش تا معاصرین، هر دوره ویژگی های خاص خود را در شعر فارسی به نمایش گذاشته است. دوران قدیم با تثبیت مضامین عاشقانه و اسلامی حاکم بود. در دوران جدید شاهد پراکندگی مضامین، سبک فارغ و سئوالات نقدی بر موضوعات سیاسی هستیم.
قصیده: چگونگی شکل‌گرفتن، مشخصات و شعرای سرشناس غزل
غزل یک more info فرم شعری زیبا و پرشور است که ریشه در سنت شعر فارسی دارد. این سبک از زیبایی در بیان احساسات و دلدادگی برخوردار است. غزل به طور کلی دسته‌های چهارخطی|بیتی با تعداد مشخصی با قافیه AABB دارد و از سلسله‌المعانی در هر خط استفاده می‌کند.
ویژگی‌های غزل شامل دلدادگی|آرایه‌های ادبی| سادگی بیان و استوار بودن مضمون است.
- سعدی
- حافظ
- شفیعی کدکنی
سعدی و مولوی: دو گوهر عرفانی در شعر فارسی
سعدی و مولوی, دو نام برجسته در تاریخ شعر فارسی بودند. هر یک|هر دو در روش منقش عرفان را به رسالت گذاشته اند. سعدی با اشعار آرام و حکمتش, دلها را به سیر خود می‌برد. مولوی با زبان شعر عرفانی و رمزی, دریای عقل را پیش نزدیکان گشوده کرده است.
مثنوی مولوی: بحر مکتب عرفان
مثنوی مولوی یک شاعرانی بزرگ، دریای عارفانه اندیشه است. این اثر شکوهمند، در دلایلی بسیاری مورد توجه ملازمان اهل فن و عاشقان عرفان قرار گرفته است. از طریق مثنوی مولوی، می توان به راه حقیقت گسترش.
- مولانا/مولوی|مولانا|مولاना
- مثنوی
- عارفانه/عرفانی
- غمزه
فردوسی و حماسه شاهنامه: مرثیه‌ای بر تاریخ ایران
فردوسی، آن فوق‌العاده شاعر و سلف ادبیات ایران، با شاهنامه اش، نه تنها قصه پرگیرافت از تاریخ ایران را به نگار تحریر درآورد، بلکه منشأ فرهنگ و هویت ایرانی را نیز نشان داد. شاهنامه، زبان بر تاریخ ایران است که اثر شگفت‌انگیز از زندگی و جانمایی ایرانی را در طول سنین ها به تصویر می‌کشد.
- با دلایل زیادی شاهنامه این است که همچنان داستان‌های آن محکم و رمانتیک باقی مانده‌اند.
- شاهنامه ایرانی، همانی است که فردوسی آن را به ما هدیه داد.